Definicja problemu
Powodowie uzyskiwali dochody z wynajmu i dzierżawy kilku nieruchomości mieszkalnych. W ramach rozliczenia podatku dochodowego powodowie ustalili amortyzację wynajmowanych budynków nie na podstawie znormalizowanego okresu użytkowania, ale na podstawie krótszego okresu użytkowania, który został określony na podstawie prywatnych wycen. Wyceny zostały przeprowadzone przez publicznie powołanego i zaprzysiężonego biegłego certyfikowanego zgodnie z normą DIN EN ISO/IEC 17024. Biegły określił odpowiednią wartość rynkową dla poszczególnych nieruchomości na podstawie niemieckiego rozporządzenia w sprawie wyceny nieruchomości (ImmoWertV), przy czym w wycenie uwzględniono również odpowiedni stan modernizacji.
Urząd skarbowy nie zaakceptował wyceny, ponieważ nie podano żadnych konkretnych okoliczności, dlaczego odpowiednie nieruchomości na wynajem miałyby w rzeczywistości krótszy lub dłuższy okres użytkowania. Uszkodzenia i wady konstrukcyjne istotne dla wartości nie zostały wymienione w wycenach. W przeciwieństwie do tego, co stwierdził ekspert, nie można było założyć krótszego okresu użytkowania budynków w przypadku przeprowadzenia prac modernizacyjnych w przyszłości.
Rozwiązanie
Sąd podatkowy w Münster nie zgodził się z opinią urzędu skarbowego. Zasadniczo to podatnik musi udowodnić krótszy rzeczywisty pozostały okres użytkowania w indywidualnych przypadkach. Decydującym czynnikiem jest to, że metoda dowodowa pozwala na wyciągnięcie wniosków na temat determinantów, które należy określić - np. zużycie techniczne, amortyzacja ekonomiczna, ograniczenia prawne dotyczące użytkowania. Należy wykazać jak największe prawdopodobieństwo krótszego faktycznego okresu użytkowania.